Księga Izajasza
Rozważanie 13
"Pierwsza pieśń Sługi Pana: Wypełnienie słowa w posłuszeństwie"

 

Pan posyła słowa niosące nadzieję Izraelowi przebywającemu od siedemdziesięciu lat w niewoli.

"Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud" (40:1) ; "Nie bój się robaczku Jakubie i garstko Izraela" (41:14)

W kolejnym, 42 rozdziale czytamy słowa, w których Bóg zwiastuje, że oprócz przekazania słów pocieszenia uczyni szczególną rzecz: Pan pośle Mesjasza, który przyniesie pełne, duchowe wybawienie.

Gdy podczas szalejącego sztormu, do uwięzionej pośród fal łodzi dotrze grupa ratownicza, nadchodzi szczególny moment podjęcia decyzji o spuszczeniu ratownika, który ryzykując własne życie dostaje się do rozbitków, by wyciągnąć ich ze szponów sytuacji niosącej śmierć.

Nie ma sztormu, który można byłoby porównać do duchowej walki z mocami ciemności o zbawienie człowieka, który z powodu grzechu znalazł się w duchowej pułapce. Jednak Bóg postanowił posłać swojego Syna, by stoczył tą walkę, wyzwalając nas z niewoli grzechu.

Gdy czytamy księgę Izajasza, wielokrotnie znajdujemy pojęcie "sługi Pana".

- Pierwsze znaczenie tego sformułowania dotyczy Izraela. Sługą Pana jest Izrael

Izaj. 42:19 Kto jest ślepy, jeżeli nie mój sługa, i głuchy, jeżeli nie mój posłaniec, którego posyłam? Kto jest ślepy jak posłaniec i głuchy jak sługa Pana?

1 Moj. 12:3 ...będą w tobie błogosławione wszystkie plemiona ziemi

- Drugi znaczenie, niezwykle ważne, dotyczy Mesjasza. Sługą Pana jest Boży Syn, który zostanie posłany do zgubionych ludzi.

Rozdział 42 księgi Izajasza zawiera jedną z czterech pieśni o Słudze Pana, zapowiadających nadejście Mesjasza.

Mat. 20:28 Podobnie jak Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służył i oddał życie swoje na okup za wielu

Filip. 2:6-8 Który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu, 7. Lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem, 8. Uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej.

- Pierwszy sługa okazuje się słabym i niezdolnym do wypełnienia posłannictwa.

Bóg nie odwraca się od Izraela, swojego sługi, lecz posyła swojego Syna, który stanie się doskonałym sługą prowadzącym swój lud i dokonującym prawdziwej przemiany ich serc. On uwolni ich do służby, do której zostali powołani.

Izaj. 49:6 Mówi: To za mało, że jesteś mi sługą, aby podźwignąć plemiona Jakuba i przywrócić oszczędzonych synów Izraela, więc ustanowiłem cię światłością pogan, aby moje zbawienie sięgało aż do krańców ziemi.

Pan Jezus staje się sługą, by poprowadzić naród izraelski w wypełnieniu jego służby, jego powołania.

Przez cały czas posługi Pana Jezusa na tej ziemi, uczył On uczniów właściwej postawy, dając im przykład do naśladowania. Jan. 13:14 Jeśli tedy Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem nogi wasze, i wy winniście sobie nawzajem umywać nogi.

Chrystus stał się sługą zbawienia swojego ludu, by uwolnić go w jego powołaniu i służbie.

Po zmartwychwstaniu, gdy Maria jako pierwsza rozpoznała Pana Jezusa, zawołała Rabbuni - Nauczycielu!

Sługa Pana stał się Zbawicielem, Nauczycielem i Pasterzem dla Bożego sługi Izraela.

Odchodząc z tej ziemi Chrystus powiedział: Dz.Ap. 1:8 Ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.

- Sługa Pana, Mesjasz staje przed sługą Izraelem , by prowadzić go objawiając w jego życiu moc zbawienia i umożliwiając mu wypełnienie jego powołania.

Izajasza 42:1-17

Sługa Pański...

- Jest wybrany, umiłowany przez Boga, napełniony Duchem Świętym

w. 1 Oto sługa mój, którego popieram, mój wybrany, którego ukochała moja dusza. Natchnąłem go moim duchem, aby nadał narodom prawo.

- W obliczu sprzeciwu będzie milczał

w.2 Nie będzie krzyczał ani wołał, ani nie wyda na zewnątrz swojego głosu.

- Będzie chronił to co słabe. Nie upadnie na duchu i się nie złamie w wypełnianiu Bożej woli. Otworzy ślepym oczy, wyprowadzi więźniów na wolność

w.3-7 Trzciny nadłamanej nie dołamie ani knota gasnącego nie dogasi, ludom ogłosi prawo. 4. Nie upadnie na duchu ani się nie złamie, dopóki nie utrwali prawa na ziemi; a jego nauki wyczekują wyspy... 7. Abyś otworzył ślepym oczy, wyprowadził więźniów z zamknięcia, z więzienia tych, którzy siedzą w ciemności

- Wyruszy jak bohater, jak wojownik który budzi zapał do walki

w. 13 Pan wyrusza jak bohater, jak wojownik budzi zapał do walki, rzuca donośny zew bojowy, wydaje okrzyk, nad swoimi wrogami odnosi zwycięstwo.

- Poprowadzi ślepych drogą, której nie znają. Ciemność obróci w jasność

15. Spustoszę góry i pagórki, i wysuszę wszystką ich zieleń, przemienię rzeki w suchą ziemię i bagna osuszę.

16. I poprowadzę ślepych drogą, której nie znają, ścieżkami im nieznanymi ich powiodę, ciemność przed nimi obrócę w jasność, a miejsca nierówne w równinę. Oto rzeczy, których dokonam i nie zaniedbam ich!

..............................................

W jakich okolicznościach zostają zacytowane słowa z tego rozdziału? Odpowiedź na to pytanie pozwala nam dostrzec postawę Sługi Pana, Chrystusa, która jest świadectwem dla naszych serc i wskazaniem drogi wypełniania się Bożych słów w życiu Jego dzieci.

W Ewangeliach dostrzegamy trzy sytuacje.

1. Chrzest

Mat. 3:14-17  Ale Jan odmawiał mu, mówiąc: Ja potrzebuję chrztu od ciebie, a ty przychodzisz do mnie? 15. A Jezus, odpowiadając, rzekł do niego: Ustąp teraz, albowiem godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość. Tedy mu ustąpił. 16. A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z wody, i oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał Ducha Bożego, który zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim. 17. I oto rozległ się głos z nieba: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.
Chrzest Chrystusa jest chrztem posłuszeństwa.

Poprzez chrzest Chrystus składa wyjątkowe świadectwo poddania się woli Ojca. Nasz Pan czyni to, czego nie musiał uczynić. Pan Jezus wchodzi w wody chrztu, by zaświadczyć o swoim poddaniu się Bożemu planowi.

W odpowiedzi na posłuszeństwo Pana Jezusa z nieba rozlega się głos: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem

2. Góra Przemienienia

Mat. 17:5 Gdy on jeszcze mówił, oto obłok jasny okrył ich i oto rozległ się głos z obłoku: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem, jego słuchajcie!

Pan Jezus wchodzi na Górę Przemienienia, by szukać wzmocnienia w wypełnianiu Bożej woli.

Jak czytamy w Ew. Łuk. 9:30-31 I oto dwaj mężowie rozmawiali z nim, a byli to Mojżesz i Eliasz, 31. Którzy ukazali się w chwale i mówili o jego zgonie, który miał nastąpić w Jerozolimie.

W czasie, w którym Pan Jezus spotyka się z Mojżeszem i Eliaszem, by rozmawiać o swojej śmierci, będącej wypełnieniem Bożego planu zbawienia, otwierają się niebiosa i sam Bóg ogłasza prawdę zawartą w księdze Izajasza: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem, jego słuchajcie!

Ponownie, w odpowiedzi na posłuszeństwo Pana Jezusa gotowego pójść na krzyż, odzywa się głos z nieba:

Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem, jego słuchajcie!

3. Uzdrowienie człowieka z uschłą ręką

Jest sabat. Pan Jezus przebywa w synagodze. W tym miejscu zebrani są też ludzie, którzy mają złe nastawienie i szukają przyczyny by oskarżyć Chrystusa.

Pomimo sabatu, Pan Jezus uzdrawia człowieka z uschłą ręką.

Chrystus czyni to w świadomości sprzeciwu, który zamieszkał w sercach ludzi zgromadzonych faryzeuszy.

Gdy Pan Jezus dowiaduje się, że faryzeusze chcą go zabić, oddala się.

Mat. 12:10-21 14. A faryzeusze wyszedłszy, naradzali się co do niego, jakby go zgładzić. 15. A gdy się o tym Jezus dowiedział, odszedł stamtąd i szło za nim wielu, i uzdrowił ich wszystkich. 16. I przykazał im, aby go nie ujawniali, 17. Żeby się wypełniło, co powiedziano przez proroka Izajasza w słowach: 18. Oto sługa mój, którego wybrałem, umiłowany mój, w którym moja dusza ma upodobanie. Złożę na niego Ducha mego, a On obwieści narodom sąd. 19. Nie będzie się spierał i nie będzie krzyczał, i nikt na ulicach nie usłyszy głosu jego. 20. Trzciny nadłamanej nie dołamie, a lnu tlejącego nie zagasi, dopóki nie doprowadzi do zwycięstwa sprawiedliwości. 21. A w imieniu jego narody pokładać będą nadzieję.

Pan Jezus uzdrawia ludzi, którzy za nim poszli. Chrystus przykazuje im jednak, by nie ujawniali tego, co się dokonało.

Ewangelista Mateusz mówi, że to co czyni Pan Jezus stanowi wypełnienie się proroczych słów z księgi Izajasza.

Co czyni Pan Jezus? Dokonuje wielkich cudów, jednak nakazuje ludziom, by o nich nie mówili.

Dlaczego? Ponieważ Chrystus nie chce, by zebrały się tłumy, które w niezrozumieniu tego co się dzieje i w swoich oczekiwaniach, obwołają go Królem. Pan Jezus nie chce taniego poklasku.

Pragnieniem Jego serca jest wypełnić Bożą wolę, poprzez posłuszne niesienie swojego krzyża i dokończenie dzieła Zbawienia.

To co czyni Chrystus, rezygnując z ludzkiej chwały i ludzkiego sposobu działania, zostaje przekazane jako wypełnienie się proroczych słów z księgi Izajasza: ... I przykazał im, aby go nie ujawniali, 17. Żeby się wypełniło, co powiedziano przez proroka Izajasza w słowach

Pan Jezus "nie przyszedł by mu służono, lecz aby służył".

(Mat. 20:28 ...Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służył i oddał życie swoje na okup za wielu)

....

Pragniemy dziękować naszemu Ojcu za wspaniałe świadectwo sługi Pana.

Chcemy wywyższać naszego Zbawiciela, że w posłuszeństwie i uniżeniu wypełnił Bożą wolę, by mógł się wypełnić plan Zbawienia, zapisany w proroczych słowach księgi Izajasza.

Hebr. 5:7-9 Za dni swego życia w ciele zanosił On z wielkim wołaniem i ze łzami modlitwy i błagania do tego, który go mógł wybawić od śmierci, i dla bogobojności został wysłuchany; 8. I chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał, 9. A osiągnąwszy pełnię doskonałości, stał się dla wszystkich, którzy mu są posłuszni, sprawcą zbawienia wiecznego

Wspaniały Boży plan przekazany przez Izajasza, wypełnia się przez posłuszeństwo Pana Jezusa.

Sługa Pański, przyszedł do sługi, którym był Jego umiłowany naród.

Dzisiaj, Chrystus jest wywyższonym Królem królów, jednak ciągle przychodzi do swoich dzieci, by w mocy Jego Ducha Świętego usługiwać Jego dzieciom.

On jest naszym Arcykapłanem i Orędownikiem, który wstawia się za swoim dziećmi dzień i noc.

On też wzywa nas, byśmy wkraczali w Jego ślady: 1 Piotr. 2:21 Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady

Także w naszym życiu, wypełnia się Boży, wspaniały plan, przez posłuszne kroczenie Bożą Drogą.

 

Nasza modlitwa...

- Życie w dziękczynieniu za możliwość kroczenia za naszym Panem, który stał się Sługą naszego zbawienia i przykładem do naśladowania w codziennym kroczeniu Jego Drogą

- Radość z możliwości uczestniczenia poprzez posłuszeństwo w wielkich dziełach Pana

- Wytrwałość w wypełnianiu Bożej woli, w duchu miłości i oddania

- Duchową czujność i zdolność rozpoznawania tego, co należy do Królestwa Bożego i co należy do świata, by podobnie jak w życiu Pana Jezusa nic nie stanęło na drodze wypełnienia się Jego planu wobec naszego życia

Oprac. Piotr Ożana