Historia życia wiary Abrahama
Rozważanie 13
"Czas wypełnienia się obietnicy"

1 Moj. 21:1-21 I nawiedził Pan Sarę, jak obiecał: uczynił Pan Sarze, jak zapowiedział. 2. I poczęła Sara, i urodziła Abrahamowi syna w starości jego, w tym czasie, jak Bóg mu zapowiedział. 3. Abraham nazwał syna swego, który mu się urodził, którego mu urodziła Sara, Izaak. 4. A gdy miał osiem dni, obrzezał Abraham Izaaka, syna swego, jak mu nakazał Bóg. 5. Abraham miał sto lat, gdy mu się urodził syn jego Izaak. 6. Wtedy Sara rzekła: Bóg wystawił mnie na pośmiewisko; każdy kto to usłyszy, śmiać się będzie ze mnie. 7. I rzekła: Któż by był kiedykolwiek przepowiedział Abrahamowi, że Sara będzie karmić piersią dzieci, gdyż w starości jego urodziłam syna! 8. A gdy dziecię podrosło i zostało odstawione od piersi, Abraham wyprawił wielką ucztę w dniu odstawienia Izaaka. 9. A gdy Sara ujrzała, że syn Hagar, Egipcjanki, którego ta urodziła Abrahamowi, szydzi z jej syna Izaaka, 10. Rzekła do Abrahama: Wypędź tę niewolnicę i jej syna, nie będzie bowiem dziedziczył syn tej niewolnicy z moim synem Izaakiem! 11. Słowo to bardzo nie podobało się Abrahamowi ze względu na jego syna. 12. Lecz Bóg rzekł do Abrahama: Niech ci to nie będzie przykre, co się tyczy chłopca i niewolnicy twojej. Cokolwiek ci powie Sara, posłuchaj jej, gdyż tylko od Izaaka nazwane będzie potomstwo twoje. 13. Jednakże i z syna niewolnicy uczynię naród, bo jest on potomkiem twoim! 14. Wstał więc Abraham wcześnie rano, a wziąwszy chleb i bukłak z wodą, dał Hagar, włożył to wraz z dzieckiem na jej barki i odprawił ją. A ona poszła i błąkała się po pustyni Beer-Szeby. 15. A gdy wyczerpała się woda z bukłaku, porzuciła dziecko pod jednym z krzaków. 16. Potem odszedłszy, usiadła naprzeciw w odległości, jak łuk doniesie, mówiąc: Nie chcę patrzeć na śmierć dziecka. Siadła więc naprzeciw i głośno płakała. 17. I usłyszał Bóg głos chłopca, i zawołał anioł Boży na Hagar z nieba, i rzekł do niej: Cóż ci to, Hagar? Nie bój się, bo Bóg usłyszał głos chłopca tam, gdzie jest. 18. Wstań, podnieś chłopca i ujmij go ręką swoją, bo uczynię z niego naród wielki. 19. I otworzył Bóg oczy jej i ujrzała studnię z wodą, a poszedłszy, napełniła bukłak wodą i dała chłopcu pić. 20. I był Bóg z chłopcem, a gdy podrósł, zamieszkał na pustyni i był łucznikiem. 21. Mieszkał on na pustyni Paran; a matka jego wzięła dla niego żonę z ziemi egipskiej

Bóg obdarza Sarę i Abrahama synem i czyni to dokładnie w czasie, który wcześniej zapowiedział (1 Moj. 18:10 Tedy rzekł: Na pewno wrócę do ciebie za rok o tym samym czasie, a wtedy żona twoja Sara będzie miała syna...)
Abraham i Sara odpowiadają na to co uczynił Pan wypełniając Jego wolę:
- Nadają mu imię Izaak (zgodnie ze słowem przekazanym wcześniej: 1 Moj. 17:19 ...Ale żona twoja Sara urodzi ci syna i nazwiesz go imieniem Izaak...)
- Dokonują jego obrzezania (zgodnie z przekazanym przez Boga nakazem: 1 Moj. 17:12 Każde wasze dziecię płci męskiej, po wszystkie pokolenia, gdy będzie miało osiem dni, ma być obrzezane...)
Imię Izaaka (w hebr. "on się śmieje") w opisanym wydarzeniu nabiera szczególnego znaczenia.
W tłumaczeniu Biblii Tysiąclecia bardziej zgodnym w tym przypadku z tekstem hebrajskim, czytamy: Rdz 21:6-7 Sara mówiła: Powód do śmiechu dał mi Bóg. Każdy, kto się o tym dowie, śmiać się będzie z mej przyczyny. 7. I dodawała: Któż by się ośmielił rzec Abrahamowi: Sara będzie karmiła piersią dzieci, a jednak urodziłam syna mimo podeszłego wieku mego męża.
W tekście hebrajskim słowa Sary mogą mieć pozytywny wydźwięk (hebr. tsechok - oznacza nie tylko wyśmiewać się, lecz także radować z powodu dobrej rzeczy)
Wcześniejszy śmiech Sary powodowany brakiem wiary (1 Mojż.18:12) zamienił się w radość z wdzięczności, za to co Bóg uczynił wypełniając daną wcześniej obietnicę.

Ismael nie ma udziału w radości domu. W jego sercu działa zły duch i zaczyna szydzić z Izaaka: 9. A gdy Sara ujrzała, że syn Hagar, Egipcjanki, którego ta urodziła Abrahamowi, szydzi z jej syna Izaaka
Ismael ma prawdopodobnie 16 lub 17 lat i pogardza Izaakiem, który miał około 2 lat, gdyż został odstawiony od piersi (werset 8)
Wcześniej Hagar pogardzała Sarą (1 Mojż. 16:6). Teraz jej syn Ismael pogardza dzieckiem Bożej obietnicy.

Przerażona sytuacją Sara prosi Abraham, by wypędził Ismaela z jego matką niewolnicą Hagar i rozwiązał w ten sposób zaistniały problem. 10. Rzekła do Abrahama: Wypędź tę niewolnicę i jej syna, nie będzie bowiem dziedziczył syn tej niewolnicy z moim synem Izaakiem!
Abraham wzbrania się, jednak nie przerzuca odpowiedzialności na Sarę, jak uczynił to wcześniej, gdy pogardzała nią brzemienna Hagar: 1 Mojż.16:6. Na to rzekł Abram do Saraj: Oto niewolnica twoja jest w ręku twoim, zrób z nią, co ci się podoba! A gdy ją Saraj chciała upokorzyć, uciekła od niej.
Widząc jego obawy, Bóg przemawia: 1 Mojż.21:12...Niech ci to nie będzie przykre, co się tyczy chłopca i niewolnicy twojej. Cokolwiek ci powie Sara, posłuchaj jej, gdyż tylko od Izaaka nazwane będzie potomstwo twoje"
Bóg dodaje słowa: 1 Mojż. 21:13 Jednakże i z syna niewolnicy uczynię naród, bo jest on potomkiem twoim!
W odpowiedzi na Słowo Pana, Abraham w zaufaniu wypełnia Jego wolę. Hagar zostaje odprawiona ze swoim synem Ismaelem.
1 Moj. 21:14 Wstał więc Abraham wcześnie rano, a wziąwszy chleb i bukłak z wodą, dał Hagar, włożył to wraz z dzieckiem na jej barki i odprawił ją. A ona poszła i błąkała się po pustyni Beer-Szeby.

Hagar wchodzi w dolinę beznadziei. Kończy się woda. Ismaelowi grozi śmierć. Przerażona matka, nie chcąc oglądać umierającego syna, pozostawia go pod jednym z krzaków i sama siada w pewnej odległości i płacze.
To wszystko jest owocem decyzji, którą Abraham podjął kilkanaście lat wcześniej.
Bóg widzi jej rozpacz. Pan przemawia do niej i ukazuje jej studnię z wodą. Pomimo nakazu opuszczenia domu Abrahama z powodu złej postawy Ismaela, Bóg chroni Hagar i jej syna.
1 Moj. 21:19-21 I otworzył Bóg oczy jej i ujrzała studnię z wodą, a poszedłszy, napełniła bukłak wodą i dała chłopcu pić. 20. I był Bóg z chłopcem, a gdy podrósł, zamieszkał na pustyni i był łucznikiem.21. Mieszkał on na pustyni Paran; a matka jego wzięła dla niego żonę z ziemi egipskiej.
...
Powstała sytuacja w domu Abrahama i Sary została opisana przez apostoła Pawła.
Czytamy o konflikcie duchowym, który Paweł nazywa konfliktem pomiędzy tym co cielesne a duchowe.
Gal. 4:28-31 Wy zaś, bracia, podobnie jak Izaak, dziećmi obietnicy jesteście, 29. Lecz jak ongiś ten, który się według ciała narodził, prześladował urodzonego według Ducha, tak i teraz, 30. lecz co mówi Pismo? Wypędź niewolnicę i syna jej: nie będzie bowiem dziedziczył syn niewolnicy z synem wolnej, 31. Przeto, bracia, nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, lecz wolnej!
Tak jak pomiędzy Ismaelem i Izaakiem był konflikt, tak to co cielesne walczy z tym co duchowe.
Konflikt na Bliskim Wschodzie ludzie próbują ocenić w sposób ludzki.
Jednak jest to konflikt pomiędzy potomkami Ismaela i potomkami Abrahama. Konflikt pomiędzy tym co cielesne i duchowe, co jest ciemnością i światłością.
...
Jak cała sytuacja mogła być odebrana z perspektywy Abrahama i Sary?
Czas wypełnienia się Bożej obietnicy był czasem radości, jednak z błogosławieństwem wiązał się koszt.
Gdy Pan nakazuje oddalenie Hagar i Ismaela, jest to trudne, jednak Abrahama akceptuje konsekwencje swoich cielesnych decyzji.
Dobrze jest w zaufaniu przyjmować wszystko co mówi i czyni nasz Pan, oddzielając nas od źródła duchowego zamieszania w naszym życiu. Czasami jest to bolesne, jednak Bóg kieruje się miłością i Jego doskonałą mądrością.
...
Jak moglibyśmy odebrać opisane wydarzenie z perspektywy Izaaka?
Izaak już jako 2-3 letni chłopiec zaczyna doświadczać sprzeciwu i prześladowania ze strony starszego brata.
W tym dostrzegamy obraz dziecka Bożego, które przez łaskę i moc Pana zostaje wprowadzone do Królestwa Bożego i uczy się prawdy o koszcie powołania, które otrzymał od Boga.
...
Jak moglibyśmy czuć się na miejscu Hagar?
Hagar mogłaby się zbuntować, jednak w pokorze zgadza się z Bożą wolą i nie odwraca się od Boga.
Owocem tego jest: 1. Słyszy Boży głos 2. Dowiaduje się o błogosławieństwie, które Bóg przygotował dla niej i dla jej syna...
W księdze Jozuego czytamy o Rachab, która mieszkając w murach Jerycha nie przyjęła wysłańców Izraela jako przedstawicieli łupieżczego ludu, lecz jako posłańców ludu za którym stoi żywy Bóg.
...
Wraz z upływem czasu coraz bardziej widoczny jest owoc naszych decyzji. Te, które były podejmowane z modlitwą i w odpowiedzi na Boże Słowo, wydają dobry, duchowy i błogosławiony owoc.
Te, które podejmowaliśmy w sposób cielesny, wydają owoc cielesny. 
Gdy pojawiają konsekwencje naszych złych wyborów, możemy zacząć obwiniać Boga. Jednak dobrze jest w pokorze wyciszyć swoje serce, by przyjąć łaskę Pana i usłyszeć Jego głos.
Gdy Pan powie o tym, co może nas oddzielić i uchronić od dalszych konsekwencji, w posłuszeństwie przyjmijmy Jego Słowo. Bóg mówi o rzeczach, które niosą duchową ochronę i prawdziwą wolność.
To co cielesne sprzeciwia się temu co duchowe. Tak jak konieczne było rozdzielenie jednego od drugiego poprzez wyprawienie z domu Hagar i Ismaela, tak w naszym codziennym życiu konieczne jest codzienne rozróżnianie i oddzielanie tego co duchowe od tego co cielesne i nie pozwalanie, by to co należy do ciała niszczyło to, co należy do ducha.

Niech nasze serca wytrwają w zaufaniu Bogu i codziennym przyjmowaniu Jego Słowa, które jest drogowskazem dla każdego dziecka Bożego. Niezależnie od tego jakie konsekwencje związane z dokonanymi przez nas wyborami, dotkną naszego życia, Bóg pragnie objawiać swoją łaskę i wprowadzać nas na drogę zwycięstwa.
...
Nasze powołanie niesienia narodu wybranego...
Pragnąc mieć udział w wypełnianiu się obietnicy dotyczącej Bożego narodu, zadawajmy sobie pytanie: Czy jesteśmy gotowi na koszt związany z konfliktem pomiędzy tym, co należy do obietnicy i tym co należy do ciała?
...
Bóg zaprasza by kroczyć drogą Abrahama. To droga posłuszeństwa, miłości i zaufania...

Modlitwa:

- O świadomość konsekwencji decyzji podejmowanych w oparciu o nasze ludzkie, cielesne myślenie

- Nie obwinianie Boga oraz innych ludzi o pojawianie się złych owoców naszych kompromisów

- Dziękczynienie za okazaną łaskę i otwarcie naszych oczu na to co duchowe i co przynosi trwały, błogosławiony owoc

- Cierpliwość i radość w oczekiwaniu na wypełnienie się Bożych obietnic, w świadomości prawdziwego, duchowego zwycięstwa będącego owocem zaufania Panu i kroczenia Jego Drogą

- Gotowość na ponoszenie kosztu naszego powołania

- Duchowe spojrzenie w czasie wypełniania się Bożych obietnic, gdy oprócz błogosławieństwa pojawia się duchowy sprzeciw

- Dziękczynienie za dar łaski objawiony w Panu Jezusie, przez którego podobnie jak Abraham staliśmy się dziećmi obietnicy

- Oddanie w sprawie narodu wybranego, niezależnie od kosztu, który jest owocem duchowego konfliktu pomiędzy tym co "duchowe i cielesne"

Oprac. Piotr Ożana