Corrie ten Boom mówiąc o czasie uwięzienia w obozie w Ravensbruck powiedziała: "Im większa jest ciemność, tym wyraźniej na jej tle widać Boże światło".
W naszym rozważaniu pragniemy zwrócić uwagę na zwiastowanie Pana Jezusa, które zapowiadało krzyż, na którym prawda o zwycięstwie Bożej światłości nad ciemnością miała zostać ukazana w szczególny sposób.
W słowach ósmego rozdziału Ewangelii Jana ukazany jest obraz Pana Jezusa i zebranych ludzi, pytających Chrystusa o to kim On naprawdę jest. Odpowiadając na ich pytania, Pan Jezus wypowiedział szczególne słowa: Ew. Jana 8:28: Wtedy rzekł Jezus: Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja jestem i że nic nie czynię sam z siebie, lecz tak mówię, jak mnie mój Ojciec nauczył. 29. A Ten, który mnie posłał, jest ze mną; nie zostawił mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się jemu podoba. 30. Gdy tak mówił, wielu uwierzyło w niego.
"...wtedy poznacie..." - w tych słowach Pan Jezus wskazał na nadchodzący czas poznania głębi prawdy o Jego relacji z Ojcem.
Zanim przyszedł czas Golgoty, wydarzyło się wiele rzeczy, które świadczyły o tym w jakim stopniu wola Chrystusa uzależniona jest od woli Ojca. Gdy Pan Jezus uzdrawiał, każdy poznawał moc, która pochodziła z nieba i wskazywała na Jego zależność od Ojca. Przy wzbudzeniu Łazarza z martwych Pan Jezus modlił się słowami: Jan 11,41-42 Ojcze, dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał. A ja wiedziałem że mnie zawsze wysłuchujesz, ale powiedziałem to ze względu na lud stojący wokoło, aby uwierzyli, żeś Ty mnie posłał! Chrystus modlił się głośno, ze względu na lud, aby wielu poznało Jego bliską więź z Ojcem.
Było wiele sytuacji, w których ludzie mogli poznać poddanie się Jezusa Ojcu: Poddanie swojej woli, poddanie swoich planów, poddanie siebie samego.
Jednak na krzyżu miała zostać ukazana pełnia Bożego dzieła zbawienia objawionego w Synu Bożym.
Jan. 8:28 Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja jestem i że nic nie czynię sam z siebie, lecz tak mówię, jak mnie mój Ojciec nauczył.
Chrystus mówi: W tym najbardziej krytycznym momencie mojego życia poznacie, co jest fundamentem mojego życia – to moja bliska relacja z Ojcem.
W Nim jestem ukryty. W Jego ramionach szukam schronienia. Jego wolę wypełniam w każdym dniu mojego życia.
W Ewangelii Łukasza, czytamy o setniku, który w czasie ukrzyżowania Pana Jezusa, w największej ciemności jaka mogła zstąpić na ziemię, zobaczył światłość, dostrzegając w Chrystusie Syna Bożego i oddał Bogu chwałę.
Łuk. 23:44-47 A była już mniej więcej godzina szósta i ciemność zaległa całą ziemię aż do godziny dziewiątej, 45. Gdy zaćmiło się słońce; i rozdarła się zasłona świątyni na dwoje. 46. A Jezus, zawoławszy wielkim głosem, rzekł: Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego. I powiedziawszy to, skonał. 47. Wtedy setnik, ujrzawszy, co zaszło, oddał chwałę Bogu, powiadając: Zaiste, człowiek ten był sprawiedliwy.
Na krzyżu wisi Chrystus, wydany na śmierć przez Piłata. Wokoło panuje ciemność. Jak czytamy: „Ciemność zaległa całą ziemię”. Zaćmiło się słońce.
W tej ciemności setnik uważnie wpatruje się w Chrystusa.
To co widzi sprawia, że wielu ludzi opuszcza Golgotę.
W księdze Izajasza czytamy: Izaj. 53:3 Wzgardzony był i opuszczony przez ludzi, mąż boleści, doświadczony w cierpieniu jak ten, przed którym zakrywa się twarz, wzgardzony tak, że nie zważaliśmy na niego.
Widok jest przerażający, jednak serce setnika jest wstrząśnięte i poruszone tak, że wpatruje się w Pana Jezusa i wsłuchuje w każde Jego słowo.
Słyszy siedem ostatnich słów Chrystusa. Słyszy słowa, w którym Pan koncentruje się nie na sobie, lecz na ludziach i ich potrzebach.
W ciemności, w swoim sercu setnik przyjmuje światło Pana, oddaje Bogu chwałę i wypowiada znamienne słowa: „Zaiste, człowiek ten był sprawiedliwy!”
Czyniąc to jako rzymski poganin staje po stronie żydowskiego Zbawiciela, sprzeciwiając się w ten sposób duchowi antysemityzmu, który w Cesarstwie Rzymskim rozlał się na wiele serc.
Mówiąc to sprzeciwia się też werdyktowi Piłata, który wydał Pana Jezusa na ukrzyżowanie.
Jako rzymski dowódca oraz zwykły człowiek szuka sprawiedliwości. Nie znajduje jej pełni w państwie rzymskim, nie znajduje jej pośród znajomych, przyjaciół, w rodzinie i co najważniejsze, nie znajduje jej w swoim sercu.
Teraz, gdy stoi przed żydowskim Chrystusem zaliczonym do przestępców i skazanym na najbardziej okrutną śmierć, doznaje objawienia prawdy o Jego sprawiedliwości.
Setnik, wypowiadając te słowa, nie jest świadomy, że ogłasza kluczową prawdę dotyczącą naszego zbawienia.
W Chrystusie wypełniła się sprawiedliwość. Słowo Boże mówi, że Chrystus wziął na siebie nasze grzechy i zapłacił za nie cenę, którą my powinniśmy zapłacić.
Boże prawo oznajmiało: „Zapłatą za grzech jest śmierć”. Pan Jezus poniósł śmierć za każdego z nas.
Izaj. 53:5 Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni.
Bóg i dzisiaj pragnie objawiać prawdę o Jego sprawiedliwości, miłości, łasce i mocy.
Dzisiaj także Bóg pragnie objawiać naszym sercom to, co zakryte jest dla świata.
W największej ciemności otaczającego nas świata, możemy przyjąć Boże światło i zobaczyć to, co w swojej wielkiej miłości Bóg przygotował dla każdego z nas.
Bóg pragnie, byśmy zobaczyli to, co zakryte jest dla ludzkich oczu.
Bóg pragnie dotykać naszych serc w mocy Ducha Świętego i objawiać Jego wielkość, sprawiedliwość i miłość.
Niech Jego objawienie będzie udziałem naszych serc.
Oprac. Piotr Ożana