W przyrodzie możemy dostrzec dwa rodzaje przeobrażeń:

- Przeobrażenie przebiegające w sposób bezbolesny i tylko ułatwiający życie
Występuje ono w życiu na przykład flądry Bothus Mancus, która doskonale dostosowuje kolor swojego ciała do otoczenia. Podobnie dzieje się wżyciu kameleona, którego ubarwienie skóry zależy od stanów emocjonalnych i w pewnych sytuacjach pełni także funkcję kamuflażu.
Wspomniane stworzenia upodabniając się do otoczenia, nie są łatwo rozpoznawalne przez wrogów i nie muszą staczać z nimi bojów

- Drugi rodzajem przeobrażenia, jest przeobrażenie którego owocem jest piękno, jednak związane jest z trudem, wysiłkiem i bólem

Występuje ono na przykład u owadów, które doznają przeobrażenia zupełnego. Przeobrażenie zupełne przechodzą m.in.: motyle, owady błonkoskrzydłe, chruściki, chrząszcze, muchówki, pchły, sieciarki, wielbłądki.

Możemy je obserwować także u małż, we wnętrzu których w ciągu wielu lat tworzą się perły.

Czynnikiem wywołującym powstanie perły jest ciało obce wnikające do wnętrza małży. Wokoło "intruza" zaczyna odkładać się substancja perłowa, którą wytwarzają komórki nabłonkowe mięsistej tkanki małży.

W życiu dzieci Bożych, Bóg często mówi o przeobrażeniu, w którym objawia się Jego łaska, jednak nie jest ono "przeobrażeniem bezbolesnym" często wiąże się ono z trudem i nierzadko rodzi się w bólu i smutku.

O tego rodzaju przeobrażeniu powiedział Pan Jezus do uczniów, przygotowując ich na nadchodzący czas duchowych bojów.

Jan. 16:16-22 Jeszcze tylko krótki czas, a nie ujrzycie mnie, i znowu krótki czas, a ujrzycie mnie, bo idę do Ojca. 17. Mówili tedy niektórzy z uczniów jego między sobą: Cóż to znaczy, co mówi do nas: Jeszcze tylko krótki czas, a nie ujrzycie mnie, i znowu krótki czas, a ujrzycie mnie, i to: Bo idę do Ojca? 18. Mówili więc: Cóż to znaczy, co mówi: Jeszcze tylko krótki czas? Nie wiemy, co mówi. 19. Poznał Jezus, że go chcieli zapytać, i rzekł im: Pytacie się nawzajem o to, co powiedziałem: Jeszcze tylko krótki czas, a nie ujrzycie mnie, i znowu krótki czas, a ujrzycie mnie? 20. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Wy płakać i narzekać będziecie, a świat się będzie weselił; wy smutni będziecie, ale smutek wasz w radość się zamieni. 21. Kobieta, gdy rodzi, smuci się, bo nadeszła jej godzina; lecz gdy porodzi dzieciątko, już nie pamięta o udręce gwoli radości, że się człowiek na świat urodził. 22. I wy teraz się smucicie, lecz znowu ujrzę was, i będzie się radowało serce wasze, a nikt nie odbierze wam radości waszej.

W swoich słowach Pan Jezus odnosi się do smutku serc uczniów. Chrystus mówi o jego odejściu w nadchodzących dniach, związanym ze śmiercią na krzyżu. Po Jego śmierci nie zobaczą go przez pewien czas i doświadczą smutku, jednak po zmartwychwstaniu ich smutek zamieni się w radość.

Pan Jezus używa przykładu związanego z narodzinami dziecka.

21. Kobieta, gdy rodzi, smuci się, bo nadeszła jej godzina; lecz gdy porodzi dzieciątko, już nie pamięta o udręce gwoli radości, że się człowiek na świat urodził.

Zasada o której mówi Pan Jezus brzmi: Bóg często obdarza nas radością nie poprzez stworzenie nowej sytuacji i nowych okoliczności, lecz poprzez współdziałanie ku dobremu w tym co trudne.

To samo dziecko, które było przyczyną bólu, wkrótce staje się źródłem radości.

W narodzinach dziecka dokonuje się przemiana, która owocuje szczęściem.

Duchową prawdę o której mówi Pan Jezus bardzo często dostrzegamy w życiu mężów i kobiet Bożych opisanych w Słowie Bożym.

Gdy bracia Józefa sprzedali go jako niewolnika i później Potyfar wtrącił go do więzienia jako przestępcę, Pan zamienił sytuacje pełnej beznadziei w zwycięstwo i błogosławieństwo.

W czasie spotkania po wielu latach z braćmi, Józef wypowiedział znamienne słowa: 1 Moj. 50:20 Wy wprawdzie knuliście zło przeciwko mnie, ale Bóg obrócił to w dobro, chcąc uczynić to, co się dziś dzieje: zachować przy życiu liczny lud.

Wszechmogący Bóg pragnie i może zamienić nawet przekleństwo w błogosławieństwo.

Gdy Bileam został wysłany przez króla Moabitów Balaka, by przeklął lud izraelski, Pan sprawił, że zamiast wypowiedzieć słowa przekleństwa musiał trzy raz pobłogosławić lud Izraela.

5 Moj. 23:6 Lecz Pan, Bóg twój, nie chciał wysłuchać Bileama i zamienił ci Pan, Bóg twój, przekleństwo w błogosławieństwo, gdyż umiłował cię Pan, Bóg twój.

W życiu Dawida Pan dopuścił doświadczenia, których owocem stało się duchowe błogosławieństwo przekazane w Psalmach Dawida. Ps. 18:19-21 Zaskoczyli mnie w dniu udręki mojej, Ale Pan był podporą moją. 20. Wyprowadził mnie na szeroką przestrzeń, Wyratował mnie, gdyż mię umiłował. 21. Wynagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej, Oddał mi według czystości rąk moich.

W księdze Estery ukazany jest zły zamiar Hamana, dążącego do unicestwienia narodu izraelskiego, jednak Bóg sprawia, iż sytuacja smutku i przerażenia zamienia się w sytuację w której w sercach Izraelitów rodzi się szczególna radość: Ester. 9:22 Jako dni, w których Żydzi zyskali spokój od wrogów swoich, i jako miesiąc, w którym troska zamieniła im się w radość, a żałoba w dzień pomyślny, aby uczynili je dniami ucztowania i radości, i wzajemnego przesyłania sobie darów żywnościowych i obdarowywania ubogich.

W Japonii, na początku XVI wieku, pojawiała się tradycja wykonywania szczególnego rodzaju napraw potłuczonej ceramiki noszącej nazwę "Kintsukuroi" ( dosł. naprawiać złotem). Polegała ona na naprawie potłuczonej ceramiki poprzez łączenie rozbitych elementów laką z domieszką złota lub srebra.

W tej metodzie przedmiot zostaje naprawiony i odtworzony, nosząc znamiona naprawy w postaci ozdobnych żył szlachetnych metali. Wspomniana technika jest bardzo pracochłonna, dlatego tego rodzaje naprawie poddaje się przedmioty mające szczególną wartość dla właściciela. W tradycji przyjęło się, że naprawiony przedmiot posiada większą wartość niż przed jego uszkodzeniem.

Bóg bierze w swoje dłonie rozbite naczynia i w mocy Jego łaski czyni je bardzie wartościowymi niż przed zniszczeniem.

Pan prawdziwe "współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują" (Rzym. 8:28)

Nasz Ojciec w swojej wielkiej miłości zamienia czas smutku w czas radości.

Ps. 5:12-13 12. Lecz rozradują się wszyscy, którzy tobie ufają, Będą się głośno weselić na wieki; Ty będziesz ich osłaniać, a ci, którzy miłują imię twoje, będą się radować tobą. 13. Bo Ty, Panie, błogosławisz sprawiedliwego, Osłaniasz go życzliwością jakby tarczą.

W odpowiedzi na zwiastowanie Pana Jezusa pragniemy się modlić...

- O duchowe zrozumienie prawdy o Bożym pragnieniu współdziałania ku dobremu w rzeczach trudnych i objawianiu w nich Jego zwycięskiej mocy

- Nie szukanie własnych, ludzkich rozwiązań na "uciszenie głosu smutku"

- Ufność i wytrwałość w czasie smutku w oczekiwaniu na wypełnienie się Bożych obietnic

- Oczekiwanie czasu pełnej radości

- Błogosławienie i niesienie wsparcia tym, którzy potrzebują posilenia w ufności i wytrwałości w ich osobistym czasie smutku

Oprac. Piotr Ożana