Na przestrzeni wieków możemy dostrzec pragnienie wierzących ludzi, by na tej ziemi, oddać Bogu należną Jemu chwałę, by na Niego skierować uwagę serc ludzi.

W okresie średniowiecza dzieła artystów i naukowców zazwyczaj nie były sygnowane imieniem twórcy, lecz pozostawały anonimowe. Czyniono to świadomie, by chwała oddawana była tylko Bogu.

Czasami dzieła podpisane były literami: AMDG - "Ad maiorem Dei gloriam" - "Na większą chwałę Boga"

Przykładem anonimowych twórców tego okresu był Mistrz z Naumburga, anonimowy rzeźbiarz, którego działa można oglądać na sporym obszarze Niemiec i Francji.

Na przełomie XVI i XVII wieku, w epoce Baroku, Jan Sebastian Bach czy George Fryderyk Handel podpisywali swoje dzieła muzyczne słowami: "Soli deo Gloria" - "Tylko Bogu chwała"

W Słowie Bożym dostrzegamy wiele osób zaangażowanych w budowanie Królestwa Bożego , którzy pozostają anonimowi lub pojawiają się w tle wydarzeń.

Inni nie tylko posiadają swoje imiona, lecz jak Jan Chrzciciel czy apostołowie Piotr i Paweł, ukazani są nam w szczegółowy sposób, byśmy na ich przykładzie mogli zobaczyć jakiej przemiany w życiu człowieka może dokonać Bóg, odwracając uwagę serc ludzi od nich samych i kierując na Pana, na Jego łaskę, moc i chwałę.

Ci, których Bóg nam ukazuje z imienia są jak glina, której Pan nadaje Jego kształt, kierując naszą uwagę na Jego wielkość i oddając chwałę Bogu.

Pośród wielu obrazów i przykładów ludzi, wyjątkowym darem dla naszych serc stało się świadectwo Syna Bożego, który wyrzekł się własnej chwały i przyszedł na ziemię, by ludziom objawić chwałę i wielkość Boga.

O Panu Jezusie czytamy: Filip. 2:6-8 Który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu, 7. Lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem, 8. Uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej.

Pierwszy Adam zgrzeszył i zniweczył Boży plan, odwracając się od swojego Stwórcy i wybierając drogę grzechu, nie oddając należnej chwały Bogu.
Dlatego Bóg posyła swojego Syna, który staje się drugim Adamem.

Pan Jezus przyjmuje postać sługi i staje się podobny ludziom.

Służąc na ziemi wydaje świadectwo pokory i przez cały czas swojego życia oddaje chwałę Ojcu.

Czyniąc to daje nam wspaniały przykład do naśladowania.

Szczególne świadectwo odnajdujemy w słowach modlitwy Syna Bożego.

Pan Jezus zagłębia się w refleksji nad własnym życiem.

W modlitwie arcykapłańskiej Pan Jezus mówi do Ojca:
Jan. 17:1-4 To powiedział Jezus, a podniósłszy oczy swoje ku niebu, rzekł: Ojcze! Nadeszła godzina; uwielbij Syna swego, aby Syn uwielbił ciebie; 2. Jak mu dałeś władzę nad wszelkim ciałem, aby dał żywot wieczny tym wszystkim, których mu dałeś. 3. A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś. 4. Ja cię uwielbiłem na ziemi; dokonałem dzieła, które mi zleciłeś, abym je wykonał

Chrystus mówi Ojcu o celu Jego życia, jakim było uwielbienie Ojca.

Już od dzieciństwa troską Pana Jezusa było pełnienie woli Ojca, wykonanie zleconego mu dzieła i uwielbienie przez to Jego imienia. Łuk. 2:49 I rzekł do nich: Czemuście mnie szukali? Czyż nie wiedzieliście, że w tym, co jest Ojca mego, Ja być muszę?
Wykonanie powierzonego Mu dzieła i uwielbienie Boga było dla Chrystusa "pokarmem":
Jan. 4:34 Jezus rzekł do nich: Moim pokarmem jest pełnić wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła Poprzez posłuszeństwo, Pan Jezus kryje się w cieniu Ojca i oddaje Jemu chwałę.

Serce Pana Jezusa wypełnione było pragnieniem, aby Ojciec był uwielbiony w Synu, by ludzie poznali wielkość Boga, Jego moc mogącą zmienić ich życie. Jan. 14:13 I o cokolwiek prosić będziecie w imieniu moim, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu.

W 12 rozdziale Ewangelii Jana opisany jest moment, w którym Pan Jezus widząc znaki zapowiadające nadejście krzyża i zmartwychwstania mówi Ojcu o trwodze jego duszy i prosi Ojca, by w tym czasie uwielbił swoje imię: Jan. 12:23-28 Teraz dusza moja jest zatrwożona, i cóż powiem? Ojcze, wybaw mnie teraz od tej godziny? Przecież dlatego przyszedłem na tę godzinę. 28. Ojcze, uwielbij imię swoje! Odezwał się więc głos z nieba: I uwielbiłem, i jeszcze uwielbię.

Każda chwila, każda godzina Pana Jezusa, była chwilą uwielbienia Ojca. Jednak w czasie poprzedzającym śmierć Pana Jezusa i podczas Jego ukrzyżowania, to uwielbienie nabrało szczególnego wymiaru.

Posłuszeństwo Pana Jezusa w gotowości oddania wszystkiego i pójścia na krzyż uwalniało Bożą chwałę i prowadziło do uwielbienia Ojca.

Pan Jezus oddał Ojcu chwałę i cześć poprzez swoje posłuszeństwo i poddanie się Jego woli.

Chrystus zamieszkał w naszych sercach i przez Jego obecność, Boża chwała stała się naszym udziałem.

Także my możemy oddawać Bogu chwałę i cześć poprzez pełne poddanie naszej woli Bogu.

Dzięki łasce Pana także my możemy być wolni i we wszystkich okolicznościach oczekiwać wywyższenia Pana. Także w naszym życiu chwile cierpienia, hańby i poniżenia są czasem chwały Boga!

Jak możemy odpowiedzieć na świadectwo postawy Pana Jezusa?

1. Oczekuj Bożej chwały w chwilach trudnych doświadczeń

Bądź posłuszny mu do końca. Raduj się z tego, że możesz wypełniać Jego wolę i oczekuj Jego chwały.

Andrew Murray, południowoafrykański kaznodzieja i znany autor książek żyjący na przełomie XIX i XX wieku, napisał: "Chrześcijanin często pragnie zapomnieć o chwilach słabości. Bóg pragnie, byśmy o nich pamiętali i to głęboko. Chrześcijanin pragnie przezwyciężyć słabości i być od nich wolnym. Bóg pragnie byśmy w nich znaleźli odpocznienie i nawet się nimi radowali. Bóg uczy swoje dzieci by w takich chwilach mówiły: "Znajduję odpocznienie w trudnościach. Uwielbię w nich mojego Pana". ...Bóg mówi nam, że w słabościach objawia się Boża moc i Jego zwycięstwo."

Naturalną reakcją człowieka w chwili przeciwności, jest prośba o siłę i przetrwanie.

Myśli o chwale i wielkości mogą być dalekie. Doświadczenie wiary zmienia postawę naszych serc.

Przeciwności w coraz większym stopniu zaczynają wzbudzać w nas oczekiwanie Bożej chwały, uwielbienia się Pana.

Naszym pragnieniem jest wierzyć w Bożą moc uzdrowienia i wyzwolenia i nieść ją otaczającemu nas światu, jednak naszym dziełem ma być wypełnienie Bożej woli i uwielbienie przez to Boga.

Godziną, w której uwielbiony jest Pan, nie jest chwila sukcesu widocznego ludzkim okiem, lecz wypełnienie się Bożego planu.

Miriam Booth, córka założyciela Armii Zbawienia rozwijała pracę osiągając kolejne sukcesy. Jednak pewnego dnia, jej ciało zaatakowała śmiertelna choroba.

Wtedy Miriam wypowiedziała słowa będące jej osobistym wyznaniem:

"Wspaniale jest wykonywać dzieło Pana, jednak jeszcze większą rzeczą jest wypełniać Jego wolę"

Przez swoje posłuszeństwo, Miriam Booth oddała Bogu chwałę.

2. Składaj świadectwo o Bogu, który okazuje łaskę grzesznikom

Apostoł Paweł mówiąc o swoim życiu wskazywał na wielkość Bożej łaski ukazanej grzesznemu i słabemu człowiekowi, jakim był on sam.

1 Tym. 1:15 Prawdziwa to mowa i w całej pełni przyjęcia godna, że Chrystus Jezus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników, z których ja jestem pierwszy.

3. Nie ukrywaj własnych słabości lecz dziel się z innymi świadectwem Bożego działania w naszych ograniczeniach i słabościach

1 Kor. 1:27 Ale to, co u świata głupiego, wybrał Bóg, aby zawstydzić mądrych, i to, co u świata słabego, wybrał Bóg, aby zawstydzić to, co mocne

2 Kor. 12:7-10 Bym się więc z nadzwyczajności objawień zbytnio nie wynosił, wbity został cierń w ciało moje, jakby posłaniec szatana, by mnie policzkował, abym się zbytnio nie wynosił. 8. W tej sprawie trzy razy prosiłem Pana, by on odstąpił ode mnie. 9. Lecz powiedział do mnie: Dosyć masz, gdy masz łaskę moją, albowiem pełnia mej mocy okazuje się w słabości. Najchętniej więc chlubić się będę słabościami, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusowa. 10. Dlatego mam upodobanie w słabościach, w zniewagach, w potrzebach, w prześladowaniach, w uciskach dla Chrystusa; albowiem kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny.

Apostoł Paweł w swoich słowach świadomie koncentruje się na swoich słabościach, by ukazać wielkość łaski i mocy Pana.

Podobnie świadectwo życia apostoła Piotra było świadectwem kształtowania na naszych oczach przez Pana, który jak garncarz trzymający w dłoni glinę nadawał jej Jego kształt.

Z człowieka mającego tendencje do stawania przed innymi, Bóg uczynił pokornego sługę, oddającego chwałę Panu postawą swojego życia. W proroczym słowie Pan Jezus zapowiedział jego ostatnie chwile na tej ziemi:

Jan. 21:18-19 18. Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, sam się przepasywałeś i chodziłeś, dokąd chciałeś; lecz gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a kto inny cię przepasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz. 19. A to powiedział, dając znać, jaką śmiercią uwielbi Boga. I powiedziawszy to, rzekł do niego: Pójdź za mną

Apostoł Piotr przez swoje posłuszeństwo, ukorzenie się i poddanie Bogu swojej woli, oddał Jemu chwałę i wywyższył Jego imię.
Widząc Piotra wszyscy mogli zobaczyć wielkość i wspaniałość Boga przemieniającego życie człowieka.

Jednym z pięknych obrazów, który można oglądać w miejscowości Herrnhut, w której funkcjonowała wspólnota Braci Morawskich, jest obraz cmentarza, na którym pomnikami są płaskie, skromne kamienie.

Życie wspaniałych ludzi, oddanych w modlitwie i tworzących na początku XVII wieku najbardziej misyjne i aktywne grono, zostało przemienione mocą Pana i naznaczone duchem pokory.

Ze swymi czynami i oddaniem stanęli w cieniu Wszechmogącego Boga.

Przez ich świadectwo to On się wznosi, Jego chwała i wielkość.

Nasza modlitwa…

- O oczekiwanie Bożej chwały w doświadczeniach i chwilach próby

- Oddawanie Bogu chwały przez posłuszeństwo i poddanie Jego woli

- Nie ukrywanie naszych słabości, lecz składanie innym świadectwa o wielkości Pana objawianej pośród naszych ograniczeń

- Pozwalanie Panu, by stawiał nas w cieniu Jego chwały i wielkości

Oprac. Piotr Ożana