25 kwietnia 2015 roku Nepal nawiedziło trzęsienie ziemi, które odebrało życie 8000 ludzi i zraniło 21000. Pośród ruin zniszczonych budowli, uwagę przybyłych z całego świata ratowników zwracały obrazy świątyń, w których w gruzach polegli także bogowie Nepalu. W Psalmie 115:5-7 czytamy słowa:  Mają usta, a nie mówią, Mają oczy, a nie widzą. 6. Mają uszy, a nie słyszą, Mają nozdrza, a nie wąchają. 7. Mają ręce, a nie dotykają, Mają nogi, a nie chodzą, Ani nie wydają głosu krtanią swoją. Przez proroka Ozeasza Bóg mówi o bólu Jego serca z powodu braku poznania Jego imienia: Ozeasza 4:1 …Nie ma w kraju ani wierności, ani miłości, ani poznania Boga

Od początku stworzenia człowieka pragnieniem Pana było, by człowiek mógł poznać kim naprawdę jest Bóg. By wypełnić to pragnienie Pan przemawiał przez nauczycieli i proroków. Nadszedł wreszcie dzień, kiedy Bóg postanowił przemówić przez Jego Syna.

Hebr. 1:1-2 Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do ojców przez proroków;

2. Ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzył.

W modlitwie arcykapłańskiej Pan Jezus mówi o wypełnionej misji swojego życia: Objawiłem imię Ojca ludziom na ziemi.

Jan. 17:6 Objawiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata; twoimi byli i mnie ich dałeś, i strzegli słowa twojego.

Jan. 17:26 I objawiłem im imię twoje, i objawię, aby miłość, którą mnie umiłowałeś, w nich była, i Ja w nich.

Zawsze kiedy czytamy w Bożym Słowie o imieniu, powinniśmy zdawać sobie sprawę z jego dużego znaczenia w starożytności.
Dzisiaj imię nie odgrywa już tak znaczącej roli. W obecnym czasie jest ono rodzajem etykiety umożliwiającej odróżnienie jednego człowieka od drugiego, podobnie jak numer Pesel, który zostaje nam bez namysłu przydzielony i sam w sobie nic nie oznacza.

W starożytności znaczenie imienia było dużo większe, dlatego Egipcjanie na przykład uważali, że człowiek składa się z ciała, serca, cienia, siły życiowej i... imienia. Po śmierci można było człowieka unicestwić przez zapomnienie jego imienia. 

Imię było równoznaczne z tym, kim dana osoba jest i było jej synonimem. Poznać czyjeś imię oznaczało poznać istotę osoby. Kiedy starożytny człowiek mówił: "Znam czyjeś imię", było to równoznaczne z powiedzeniem "znam tą osobę". "Nie znać imienia" oznaczało "nie znać danego człowieka".

Wszystko, co nie miało imienia, było bez znaczenia i jakby nie istniało. Ukrywać swe imię znaczyło okrywać się tajemnicą.

Nadać komuś nowe imię mogło oznaczać wykazanie nad nim swoje władzy. Dlatego zwycięzcy zmieniali imiona pokonanym królom ( 2 Król. 23: 34; 24:17).

Kiedy znieważano imię, znieważano równocześnie osobę (2 Sam 10; 1 Sam 24:22).

Gdy działano w czyimś imieniu, oznaczało to, że działano zamiast niego.

Nowe imię nadane Abramowi, Jakubowi i Saulowi, mówiło o nowym charakterze, powołaniu, nowej tożsamości nadanej przez Boga.

Gdy rozpoczyna się dzieło wybawienia Bożego ludu, Pan objawia Mojżeszowi na Górze Synaj swoje imię. Bóg Jahwe mówi do Mojżesza: "Jestem, który jestem"!

Bóg utożsamia się ze swoim własnym imieniem. Kiedy mówi o nim, to mówi o sobie samym.

Świątynia jest miejscem, w którym przebywa imię Pana, tam człowiek znajduje się obecności Boga.

Jego imię jest kochane i uwielbiane. Jego imię jest straszne i wieczne.

Ze względu na swoje imię, Bóg Jahwe wyświadcza dobro Izraelowi.

Pan Jezus objawia światu moc Bożego imienia. Swoim słowami i czynami Chrystus składa świadectwo o imieniu żywego, wielkiego Boga

- El Elion - Bóg Najwyższy; El Szadaj - Bóg Wszechmogący
Mat. 8:26-27 A On rzekł do nich: Czemu jesteście bojaźliwi, małowierni? Potem wstał, zgromił wiatry i morze i nastała wielka cisza. 27. Ludzie zaś dziwili się, mówiąc: Kim jest Ten, że nawet wiatry i morze są mu posłuszne?
Podczas sztormu na Jeziorze Galilejskim, uczniowie zostali poruszeni wielkością Bożej mocy i zawstydzeni z powodu własnej niewiary. Widząc wielkość Jego mocy zrozumieli, że pośród nich jest obecny El Elion i El Szadaj.

- Jahwe Roi - Pan jest Pasterzem. Bóg miłości i bliskiej relacji
Jan. 10:14-15 Ja jestem dobry pasterz i znam swoje owce, i moje mnie znają. 15. Jak Ojciec mnie zna i Ja znam Ojca, i życie swoje kładę za owce.

Pan Jezus objawia uczniom imię Pana, ukazując im poprzez swoją bliską relację z Bogiem, jego ojcowską naturę.

Widząc modlącego się Pana Jezusa, poznając intymną relację Syna z Ojcem ukazującą prawdziwe oblicze Boga, uczniowie proszą, by Pan Jezus nauczył ich się modlić.

Łuk. 11:1-2 A gdy On w pewnym miejscu modlił się i zakończył modlitwę, ktoś z jego uczniów rzekł do niego: Panie, naucz nas modlić się, jak i Jan nauczył uczniów swoich. 2. Wtedy rzekł do nich: Gdy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię twoje, przyjdź Królestwo twoje

Dla uczniów modlitwa Pana Jezusa jest zaskoczeniem i otwiera przed nimi nową rzeczywistość

Pan Jezus odsłania przed uczniami oblicze Boga, pragnącego nawiązać z człowiekiem bliską relację.

Imię Boże brzmi: Emmanuel - Bóg jest z nami!

- Jahwe Nissi - Pan sztandarem moim; Jahwe Sabbaot - Pan Zastępów. Bóg zwycięstwa nad grzechem i chrobą

Pan sztandarem moim - Tak Mojżesz nazwał ołtarz, który zbudował Panu po pokonaniu Amalekitów.

Pan Zastępów - W konfrontacji z wrogimi siłami dążącymi do zniszczenia Izraela, Bóg objawiał się jako wódz wojsk anielskich i armii Izraela

Chrystus przyniósł nam zwycięstwo nad grzechem i chorobą

Łuk. 5:24 Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma moc na ziemi odpuszczać grzechy, rzekł do sparaliżowanego: Powiadam ci: Wstań, podnieś łoże swoje i idź do domu swego.

Łuk. 4:18-19 Duch Pański nade mną, przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę, posłał mnie, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił na wolność, 19. Abym zwiastował miłościwy rok Pana.

Pan Jezus objawił nam prawdziwe imię Boga, niosące zwycięstwo na mocami ciemności

1 Kor. 15:57 Ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

- Jahwe Jiraeh - Pan zaopatruje. Bóg łaski i błogosławieństwa
W taki sposób Abraham nazwał miejsce, gdzie miał złożył w ofierze Izaaka i gdzie Anioł Pański zaopatrzył go w baranka, którego nakazał mu ofiarować zamiast syna.
Pan Jezus troszczył się zarówno o potrzeby fizyczne jak i najważniejsze
Łuk. 9:16 Wziąwszy zaś te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, pobłogosławił je, rozłamał i dawał uczniom, by kładli przed ludem
Rzym. 8:32 On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich wydał, jakżeby nie miał z nim darować nam wszystkiego? 

- Jahwe Csidkenu - Pan sprawiedliwością naszą
W obliczu oskarżeń faryzeuszy cudzołożnej kobiety, Chrystus ogłasza jej Bożą sprawiedliwość i miłosierdzie. Pan Jezus staje się jej sprawiedliwością.
Jan. 8:7-9 A gdy go nie przestawali pytać, podniósł się i rzekł do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamieniem.8. I znowu schyliwszy się, pisał po ziemi.9. A gdy oni to usłyszeli i sumienie ich ruszyło, wychodzili jeden za drugim, poczynając od najstarszych, i pozostał Jezus sam i owa kobieta pośrodku.
2 Kor. 5:21 On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą. 

- Jahwe Mekaddiszchem - Pan, który was uświęcam
W swoich słowach oraz przez swoje postępowanie Pan Jezus wprowadzał uczniów na drogę uświęcenia.
Jan. 15:2-3 Każdą latorośl, która we mnie nie wydaje owocu, odcina, a każdą, która wydaje owoc, oczyszcza, aby wydawała obfitszy owoc
Łuk. 22:31-32 Szymonie, Szymonie, oto szatan wyprosił sobie, żeby was przesiać jak pszenicę. 32. Ja zaś prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja…. 

- Jahwe Szalom - Pan jest pokojem
W chwilach największej trwogi, gdy uczniowie byli uwięzieni w pułapce własnych obaw i lęków, Chrystus ogłaszał ich sercom Boży pokój, objawiając prawdę o Panu, który przez Jego łaskę stał się dla nas Jahwe Szalom
Jan. 20:19-21 A gdy nastał wieczór owego pierwszego dnia po sabacie i drzwi były zamknięte tam, gdzie uczniowie z bojaźni przed Żydami byli zebrani, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! 20. A to powiedziawszy, ukazał im ręce i bok. Uradowali się tedy uczniowie, ujrzawszy Pana. 21. I znowu rzekł do nich Jezus: Pokój wam! Jak Ojciec mnie posłał, ta i ja i Ja was posyłam
Jan. 14:27 Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; nie jak świat daje, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka.

Kol. 2:9-10 Gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia boskości 10. I macie pełnię w nim...

W książce "Powołany do zwiastowania" opisującej służbę Jacques H. Teeuwen wśród mieszkańców Nowej Gwinei, możemy znaleźć opis jednego ze spotkań, w którym ukazane jest piękno pracy Ducha Świętego w sercach ludzi, którzy poznają kim jest dla nich prawdziwy Bóg.

"- Nigdy nie wiedzieliśmy, że to Bóg nas stworzył – zaczął Tupuwarijak, (...).

W przeciwieństwie do wiary innych plemion lud Dani wierzył, że oni zawsze egzystowali. Jeżeli gdzieś daleko wstecz był początek, to był zbyt daleko, żeby o nim myśleć. (...) Byli zadowoleni z faktu poznania ich więzi z Wszechmocnym Bogiem.

- Bóg nas także kocha – powiedział mężczyzna pełen promiennej radości. Radość na jego twarzy mówiła, że poznał i zrozumiał coś z cudu Bożej miłości.

- Tak, On posłał Jezusa, by umarł za mnie – odezwał się Nigityandoka. Chłopiec ten miał piętnaście lat i był niewiarygodnie powolny w zrozumieniu i uczeniu się, ale ta prawda go poruszyła. Pomieszanie dumy z tego, że coś wie, z zakłopotaniem, że przemówił w obecności tak wielkiej grupy ludzi, nadało szczególny wyraz jego twarzy. Nigityandok pozostał bardzo wiernym chrześcijaninem, a później, wbrew wszelkim nadziejom, stał się oddanym, pełnym odwagi i skutecznym misjonarzem na wschodnich wzgórzach. Nawet w obliczu groźby śmierci pozostał wierny swemu Panu.

- Czy Bóg naprawdę kocha nas wszystkich? – spytał ktoś inny.

Z grupy wyrwał się ktoś z dziwną odpowiedzią:

- Ale nie kocha naszych wrogów, bo są złymi ludźmi!

Dużo czasu upłynęło, aby niektórych przekonać, że nie tylko wrogowie są złymi ludźmi i że Bóg także ich kocha. Owoc tego był wspaniały. Duchowe prawdy o nieznanym im znaczeniu zaczęły sięgać głęboko swym światłem do serc ludzi.

- Jeżeli Bóg ich stworzył, to także ich kocha. My także byliśmy złymi ludźmi – ktoś dodał. Bóg ukochał naszych wrogów, a my ich nienawidziliśmy. Bóg ich stworzył, a my ich zabijaliśmy.

...Lemengga, który nigdy nie lubił publicznych wystąpień, wstał (...). Jeden po drugim zginał siedem palców.

- Zabiłem wszystkich tych ludzi – rzekł ze smutkiem. – Zabiłem ludzi, których stworzył i kochał Bóg.

Jego głos zadrżał i łzy pociekły ciurkiem z oczu po pobrużdżonych policzkach na brodę, gdzie cichutko zawisły błyszcząc we wschodzącym słońcu.

Po pewnym czasie, poruszeni losem tych, którzy nie usłyszeli jeszcze Dobrej Nowiny, mieszkańcy wioski powiedzieli:

- Teraz my musimy iść i powiedzieć naszym wrogom po drugiej stronie gór o Jezusie – zdecydowali.

Misjonarska gorliwość tych prymitywnych ludzi spowodowała szybkie rozprzestrzenianie się Ewangelii w dolinie Swart. Pod koniec naszego czteroletniego pobytu około 90% dwudziestopięciotysięcznej ludności stało się nowonarodzonymi chrześcijanami. (...) Nastawienie ludzi się zmieniło. Broń zniknęła..."

2 Kor. 4:6 Bo Bóg, który rzekł: Z ciemności niech światłość zaświeci, rozświecił serca nasze, aby zajaśniało poznanie chwały Bożej, która jest na obliczu Chrystusowym.
2 Piotr. 1:2 Łaska i pokój niech się wam rozmnożą przez poznanie Boga i Pana naszego, Jezusa Chrystusa

Nasza modlitwa...

- O rosnącą wdzięczność naszych serc za pojednanie z Bogiem, otwarcie naszych duchowych oczu i dostęp do poznania prawdziwego oblicza naszego Pana

- Codzienne umieranie dla samego siebie i własnego obrazu Boga

- Nieustanne przyjmowanie objawienia prawdy o Bożym imieniu, o tym kim naprawdę jest nasz Bóg

- Pośród doświadczeń życia ufne oczekiwanie na błogosławiony ich owoc, jakim jest poznanie Bożego serca
 Job. 42:5 Tylko ze słyszenia wiedziałem o tobie, lecz teraz moje oko ujrzało cię

- Oddanie i wytrwałość w pełnieniu służby składania innym świadectwa o prawdziwym, żywym Bogu
Izaj. 11:9 ...bo ziemia będzie pełna poznania Pana jakby wód, które wypełniają morze.
 

Oprac. Piotr Ożana