Podobnie jak solidność fundamentu i konstrukcji domu ukazana zostaje w czasie burzy czy huraganów, tak obietnice składane drugiej osobie, swoją prawdziwość ukazują w chwili próby i doświadczenia.

Dzień Zmartwychwstania był dniem, w którym objawiona została prawda o wierności Ojca, któremu Pan Jezus powierzył swoje życie słowami: „Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego”

Zmartwychwstanie było Bożym wybawieniem Syna Bożego z mocy śmierci.

Chrystus powierzył swoje życie Ojcu i doświadczył wypełnienia się Jego obietnicy. 

 

Po zstąpieniu Ducha Świętego na wierzących zebranych w Jerozolimie, gdy zebrani ludzi pytali o naturę i przyczynę tego, co się wydarzyło, wtedy apostoł Piotr zaczął zwiastować słowo, w którym powiedział o wielkim dziele zbawienia dokonanym na krzyżu i zaufaniu Pana Jezusa Ojcu Jego obietnicy wzbudzenia go z martwych.

Dz.Ap. 2:23-33 Gdy według powziętego z góry Bożego postanowienia i planu został wydany, tego wyście rękami bezbożnych ukrzyżowali i zabili; Ale Bóg go wzbudził, rozwiązawszy więzy śmierci, gdyż było rzeczą niemożliwą, aby przez nią był pokonany. 25. Dawid bowiem mówi o nim: Miałem Pana zawsze przed oczami mymi, Gdyż jest po prawicy mojej, abym się nie zachwiał. 26. Przeto rozweseliło się serce moje i rozradował się język mój, A nadto i ciało moje spoczywać będzie w nadziei, 27. Bo nie zostawisz duszy mojej w otchłani I nie dopuścisz, by święty twój oglądał skażenie. 28. Dałeś mi poznać drogi żywota, Napełnisz mnie błogością przez obecność twoją 29. Mężowie bracia, wolno mi otwarcie mówić do was o patriarsze Dawidzie, że umarł i został pogrzebany, a jego grób jest u nas aż po dzień dzisiejszy. 30. Będąc jednak prorokiem i wiedząc, że mu Bóg zaręczył przysięgą, iż jego cielesny potomek zasiądzie na tronie jego, 31. Mówił, przewidziawszy to, o zmartwychwstaniu Chrystusa, że nie pozostanie w otchłani ani ciało jego nie ujrzy skażenia 32. Tego to Jezusa wzbudził Bóg, czego my wszyscy świadkami jesteśmy; 33. Wywyższony tedy prawicą Bożą i otrzymawszy od Ojca obietnicę Ducha Świętego, sprawił to, co wy teraz widzicie i słyszycie.

 

Apostoł Piotr cytuje Psalm 16, w którym Dawid mówi o swoim doświadczeniu przypuszczalnie z okresu piętnastu lat jego ukrywania się i zanoszenia błagań do Ojca w obliczu nienawiści Saula dążącego do jego unicestwienia.

Dawid "miał zawsze Pana przed oczami swymi i po swojej prawicy".

Podobnie Chrystus powierzył swoją sprawę Ojcu. 

 

Pan Jezus przez cały czas swojej służby na tej ziemi, podejmował decyzje wiary i powierzał Ojcu swoje życie. Chrystus wiedział, że Ojciec jest Jego prawdziwym, wiernym Wybawicielem.

 

W modlitwie arcykapłańskiej, jak czytamy, Pan Jezus  „…podniósłszy oczy swoje ku niebu, rzekł: Ojcze! Nadeszła godzina; uwielbij Syna swego, aby Syn uwielbił ciebie” Jan. 17:1

Ojcze, powierzam Tobie moje życie. Służyłem Tobie wiernie. Wypełniałem Twoją wolę. Teraz, proszę uczyń to, czego ja nie mogę uczynić. Nadeszła godzina…

 

Gdy nadszedł czas największego boju modlitewnego w ogrodzie Getsemane, jak czytamy:

Mat. 26:39 Potem postąpił nieco dalej, upadł na oblicze swoje, modlił się i mówił; Ojcze mój, jeśli można, niech mnie ten kielich minie; wszakże nie jako Ja chcę, ale jako Ty.

„Mam swoje obawy i swoje pragnienia, jednak pragnę ukryć się w Tobie Ojcze i wypełnić Twoją wolę. Ufam Tobie i powierzam Tobie moje życie”

 

I wreszcie w ostatnich chwilach swojego życia, na krzyżu, w największym boju z mocami ciemności, pośród trudnego do wyobrażenia cierpienia, nadszedł czas, w którym Pan Jezus krył się w ramionach Ojca, modląc się do Niego, prowadząc z Nim osobistą rozmowę, rozmowę Syna z Ojcem.

 

W osobistym duchowym boju na krzyżu, Pan Jezus był osamotniony.

Z dwunastu uczniów pod krzyżem przebywał tylko jeden, apostoł Jan, wraz z matką Pana Jezusa.

Przed Chrystusem stało wielu zgromadzonych ludzi, których stan serc był przerażający.

 

Pan Jezus słyszał także słowa, które podważały sens jego zaufania do Ojca.

W Ewangelii Mateusza czytamy: A ci, którzy przechodzili mimo, bluźnili mu, kiwali głowami swymi, 40. I mówili: Ty, który rozwalasz świątynię i w trzy dni ją odbudowujesz, ratuj siebie samego, jeśli jesteś Synem Bożym, i zstąp z krzyża. 41. Podobnie i arcykapłani wraz z uczonymi w Piśmie i starszymi wyśmiewali się z niego i mówili: 42. Innych ratował, a siebie samego ratować nie może; jest królem izraelskim, niech teraz zstąpi z krzyża; a uwierzymy w niego. 43. Zaufał Bogu; niech On teraz go wybawi, jeśli ma w nim upodobanie, wszak powiedział: Jestem Synem Bożym. 44. Tak samo urągali mu złoczyńcy, którzy z nim razem byli ukrzyżowani. Mat. 27:39-44

W innym momencie zebrani ludzie z drwiną mówili o pomocy Eliasza. I przybiegł jeden, napełnił gąbkę octem, włożył ją na trzcinę i dał mu pić, mówiąc: Poczekajcie, zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby go zdjąć. Mar. 15:36

 

Głosy były przerażające. Zaufał Bogu. Niech On go teraz wybawi!

Jak mówi ewangelista Mateusz: „Tak samo urągali mu złoczyńcy” (Mat. 27:44) Głos o zaufaniu był głosem drwiny. „Zaufałeś Ojcu. Czy On Cię wybawi?”

 

Widząc postawę ludzi i słysząc ich słowa Pan Jezus mówił Ojcu: A Jezus rzekł: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią… Łuk. 23:34

 

I w końcu nadeszła ostatnia chwila. Jak mówi Boże słowo: Łuk. 23:44-46 44. A była już mniej więcej godzina szósta i ciemność zaległa całą ziemię aż do godziny dziewiątej, 45. Gdy zaćmiło się słońce; i rozdarła się zasłona świątyni na dwoje. 46. A Jezus, zawoławszy wielkim głosem, rzekł: Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego. I powiedziawszy to, skonał.

Zapanowała wielka cisza. Serca wszystkich, którzy kochali Chrystusa zostały złamane.
Jednak gdy minęły trzy dni, jak czytamy: Mat. 28:2-6 I oto powstało wielkie trzęsienie ziemi, albowiem anioł Pański zstąpił z nieba i przystąpiwszy odwalił kamień i usiadł na nim. 3. A oblicze jego było jak błyskawica, a jego szata biała jak śnieg. 4. A strażnicy zadrżeli przed nim ze strachu i stali się jak nieżywi. 5. Wtedy anioł odezwał się i rzekł do niewiast: Wy się nie bójcie; wiem bowiem, że szukacie Jezusa ukrzyżowanego. 6. Nie ma go tu, bo wstał z martwych, jak powiedział; chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał.

 

Pan Jezus powierzył Ojcu swoje życie. Bóg się uwielbił i wzbudził z martwych Jego ciało objawiając w tym swoją potężną moc.

Teodozjusz I Wielki, wielki cesarz Rzymu panujący w IV wieku, pewnego dnia podjął decyzję by ogłosić powszechną amnestię, otwierając wszystkie więzienia, uwalniając wszystkich więźniów.

Czyniąc to, powiedział: Teraz musiałbym zostać tylko bogiem, by móc otworzyć wszystkie groby i obdarzyć martwych życiem!

Człowiek może uczynić wiele rzeczy. Może zdobyć władzę nad innymi, by więzić innych i ich później uwalniać. Może też dokonywać osiągnięć w różnych dziedzinach nauki, które innych wprawiają w podziw.
Jednak nikt nie może złamać mocy grzechu i śmierci, która jest jego konsekwencją.

Mógł to uczynić tylko Bóg, który posłał na ziemię swego jednorodzonego Syna, by każdy człowiek mógł doświadczyć nowego narodzenia (Ew. Jana 3) i nowego życia w Chrystusie.

 

Drogi Przyjacielu. Jeżeli nie powierzyłeś jeszcze swojego życia Bogu, możesz to uczynić dzisiaj i doświadczyć wypełnienia się Bożych obietnic.

Jan. 6:40 A to jest wola Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał żywot wieczny, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym.

Jan. 12:46 Ja jako światłość przyszedłem na świat, aby nie pozostał w ciemności nikt, kto wierzy we mnie.

Jeżeli pragniesz, uczyń to w ciszy serca. Uklęknij przed Bogiem i powierz Mu swoje życie.

Bóg jest wierny i odpowie na Twoje wołanie. On już teraz wzbudzi w Tobie nowego człowieka a w przyszłości, po śmierci, w Jego czasie wzbudzi do życia także Twoje ciało.

 

My, którzy oddaliśmy już życie Chrystusowi, pragniemy prosić Pana o gotowość dla naszych serc, by w każdej sprawie naszego życia kryć się w naszym Bogu.

Trwając w posłuszeństwie i wypełniając Bożą wolę, możemy zaufać obietnicom naszego Pana zawartej w słowach o domu zbudowanym na skale: Mat. 7:24-25 Każdy więc, kto słucha tych słów moich i wykonuje je, będzie przyrównany do męża mądrego, który zbudował dom swój na opoce. 25. I spadł deszcz ulewny, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, ale on nie runął, gdyż był zbudowany na opoce.

 

Bóg jest wierny. Ci, którzy powierzają Mu swoje życie i wypełniają Jego wolę, budują dom na skale, który przetrwa największe burze.

Otrzymaliśmy największy dar społeczności z Bogiem, któremu zawsze możemy powierzyć naszą sprawę.

 

Job, pośród doświadczeń wyznawał, że ufa Bogu, który jest jego Odkupicielem: Job. 19:20.25 20. Moje kości przyschły do mojej skóry i do ciała… 25. Lecz ja wiem, że Odkupiciel mój żyje i że jako ostatni nad prochem stanie!

 

Apostoł Piotr kieruje słowa do wierzących, którzy byli poddani trudnym doświadczeniom:

1 Piotr. 5:6-7 Ukórzcie się więc pod mocną rękę Bożą, aby was wywyższył czasu swego,

7. Wszelką troskę swoją złóżcie na niego, gdyż On ma o was staranie

 

Dzisiaj jest czas, w którym Bóg działa w mocy objawionej w dniu zmartwychwstania w życiu tych, którzy powierzyli Mu swoje życie.

Apostoł Paweł modlił się o wierzących, by Bóg im objawił „jak nadzwyczajna jest wielkość mocy jego wobec nas, którzy wierzymy dzięki działaniu przemożnej siły jego, 20. Jaką okazał w Chrystusie, gdy wzbudził go z martwych i posadził po prawicy swojej w niebie” Efez. 1:16-20

Bóg działa w mocy zmartwychwstania w życiu Jego dzieci!

 

Dzisiaj jest dzień, w którym pragniemy uwielbić Boga za to, że wypełnia obietnice.
Pan Jezus powierzył Ojcu swoje życie i został wzbudzonych z martwych.

Każdy, kto dzisiaj powierza swoje życie Bogu, doświadczy wypełniania się Jego obietnic

 

Pragniemy wyznać:
Dziękuję Panie Jezu, że w posłuszeństwie powierzyłeś swoje życie Ojcu i przez to otworzyłeś drogę do zbawienia

Dziękuję Ojcze, że wydałeś swego jednorodzonego Syna na śmierć, bym mógł dzisiaj otrzymać obietnicę życia wiecznego

Drogi Panie, dziękuję, że jesteś Bogiem wypełnionych obietnic
Dziękuję, że Ty znasz czas wybawienia
Dziękuję, że posiadasz moc by czynić rzeczy, których nikt nie może dokonać

Ps. 16:1-11

1. Miktam Dawidowy. Strzeż mię, Boże, bo w tobie szukam schronienia!

2. Rzekłem do Pana: Tyś Panem moim, Nie ma dla mnie dobra poza tobą.

3. Do świętych zaś, którzy są na ziemi: To są szlachetni, w nich mam całe upodobanie.

4. Rozmnożą się boleści tych, Którzy chodzą za cudzymi bogami; Nie złożę im ofiar z krwi I nie wezwę imion ich wargami swoimi.

5. Pan jest działem moim i kielichem moim, Ty strzeżesz losu mojego.

6. Część moja przypadła w miejscach uroczych, Także dziedzictwo moje podoba mi się...

7. Błogosławić będę Pana, że dał mi radę. Nawet w nocy poucza mnie serce moje.

8. Mam zawsze Pana przed sobą. Gdy On jest po prawicy mojej, nie zachwieję się.

9. Dlatego weseli się serce moje i raduje się dusza moja, Nawet ciało moje spoczywać będzie bezpiecznie,

10. Bo nie zostawisz duszy mojej w otchłani, Nie dopuścisz, by twój pobożny oglądał grób.

11. Dasz mi poznać drogę życia, Obfitość radości w obliczu twoim, Rozkosz po prawicy twojej na wieki

Oprac. Piotr Ożana