Napoleon Bonaparte był przywódcą, w którym wielu położyło całkowitą nadzieję.
Wielu było gotowych oddać za niego swoje życie, wierząc w jego szczególne powołanie i misję.

Gdy nadszedł dzień, w którym Napolen ze swoimi wojskami stanął na polu bitwy pod Waterlo, na której miał ponieść ostateczną klęskę, jeden z jego żołnierzy, Nicolas Chauvin, słysząc, że wojska Napolena przegrywają, nie uwierzył w tą wiadomość i oznajmił, że dalej będzie kontynuował swoją walkę.

Bitwa była przegrana, jednak żołnierz, który położył swoją nadzieję w człowieku, nie był gotów przyjąć wieści o porażce, gdyż oznaczałaby ona odebranie mu wszelkiej nadziei.
Niektorzy podważając historyczność postaci Nicolasa Chauvin, jednak nawet jeżeli jest on postacią alegoryczną, symbolizuje sytuację osoby opierającej swoje życie na człowieku i ludzkich możliwościach. Jego droga nieuchronnie prowadzi go do miejsca, w którym straci wszelką nadzieję, miejsca w którym zawiodą ludzkie plany i ambicje, gdzie skończą się ludzkie możliwości otrzymania jakiejkolwiek pomocy.

Ps. 40:5 Błogosławiony mąż, który w Panu pokłada nadzieję swoją I nie zwraca się do wyniosłych...
Ps. 146:5 Błogosławiony ten, którego pomocą jest Bóg Jakuba, Którego nadzieja jest w Panu, Bogu jego.

Jedynie Bóg może obdarzyć człowiek nadzieją, która nigdy nie zawiedzie.

Apostoł Piotr pisząc do wierzących wchodzącach wraz z całym Kościołem w okres prześladowań Nerona, napisał: 1 Piotr. 1:3 Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa

Apostoł Paweł napisał do wierzących w Efezie o przyłbicy zbawienia, nazwanej w liście do Tesaloniczan przyłbicą nadziei zbawienia.

Efez. 6:17 Weźcie też przyłbicę zbawienia i miecz Ducha, którym jest Słowo Boże

1 Tes. 5:8 My zaś, którzy należymy do dnia, bądźmy trzeźwi, przywdziawszy pancerz wiary i miłości oraz przyłbicę nadziei zbawienia

Przyłbica była hełmem żołnierza rzymskiego wykonanym ze skóry obitej metalową blachą.
Początkowo Rzymianie używali hełmów wykonanych według wzoru galijskiego.
Następnie stworzyli własny, rzymski hełm zwany Cassis.
Hełm rzymski posiadał na szczycie gałki, pierścienie lub guzik z kruszcu, który pełnił funkcję dekoracyjną.
W bocznych częściach hełmu umiejscowione były tzw. buccula, elementy chroniące policzki, które łączono z sobą pod brodą posługując się rzemieniem.
Z tyłu hełmu mocowano osłonę na kark.

Na szczycie hełmu legionisty umieszczano pióropusz o krótkich piórach, który był wkładałny zazwyczaj podczas parad lub też w sytuacjach w których dówódcy wiedzieli, że należy wywrzeć na wrogach wrażenie siły.

Wysocy oficerowie i setnicy nosili hełm z grzebieniem ułożonym poprzecznie.

W czasie marszu żołnierze nosili hełmy po prawej stronie, zawieszając je na szyi na rzemykach .
W czasie spoczynku hełmy były umieszczane na tarczach ustawionych na ziemi.

Tak jak pancerz stanowił ochronę dla podstawowych organów życia, tak przyłbica stanowiła ochronę dla jego głowy. Chroniła go przed uderzeniem wroga. Ani uderzenie miecza, ani młota, ani spadające kamienie nie były w stanie przebić jego powierzchni.

Przyłbica oddziaływała na psychikę wroga. Znajdujący się na jej szczycie pióropusz podwyższał wzrost żołnierza, dodawało jego wyglądowi powagi, groźby oraz dostojeństwa.

NADZIEJA ZBAWIENIA JEST NASZĄ PRZYŁBICĄ

W Starym Testamencie Bóg jest Zbawicielem dla Noego, Abrahama, Lota, Izaaka, Jakuba, Józefa, dla Mojżesza i Izraela wychodzącego z Egpitu, dla Jozuego, Samuela, Samsona, Gedeona, Dawida i wielu innych kobiet i mężów Bożych.

W Panu Jezusie, który na stoczył największy bój o dzieło zbawienia człowieka, zostaje ogłoszone pełne wybawienie.

Imię Jezus - Jeszua, oznacza: "Jahwe jest zbawieniem"
Dzięki Panu Jezusowi, Jahwe stał się i naszym zbawieniem.
Dzięki łasce i miłości naszego Zbawiciela został nam ogłoszony dzień zbawienia: W czasie łaski wysłuchałem cię, a w dniu zbawienia pomogłem ci. Oto teraz czas łaski, oto teraz dzień zbawienia 2 Kor. 6:2

Zbawienie jest naszą ochroną przed atakiem sił ciemności
Siły ciemności znają nasze przeznaczenie i wiedzą że przegrały w naszym życiu. Zbawienie jest wyratowaniem nas od ich panowania. Zbawienie jest wyratowaniem od przeznaczenia jakie nam zgotowały. Zbawienie jest ukryciem nas w Chrystusie.
Zbawienie umożliwia nam stawienie czoła przeciwnościom.
Zbawienie stanowi dla nas ochronę w codziennym kroczeniu Bożą Drogą. Mogłoby się wydawać, że zbawienie jest biletem do nieba, który możemy ukryć by zachować go i pokazać gdy znajdziemy się u niebios bram.
Jednak zbawieniem powinniśmy żyć.
Nasze zbawienie powinno być tym, co nadaje kierunek kursowi naszego życia. 
Zbawienie, powinno być naszym sztandarem.
Zbawienie można porównać do odznaki oficera policji, któremu jeden znak otwiera wejście do wszystkich miejsc. Ten znak nadaje mu szczególne prawa.

W JAKI SPOSÓB PRZYŁBICA NADZIEI ZBAWIENIA STANOWI OCHRONĘ PRZED ATAKAMI MOCY CIEMNOŚCI? 

- Przed fałszywymi oskarżeniami i głosami podważającymi naszą nową tożsamość w Chrystusie

Do Zacheusza Pan Jezus powiedział: Łuk. 19:9-10 A Jezus rzekł do niego: Dziś zbawienie stało się udziałem domu tego, ponieważ i on jest synem Abrahamowym. 10. Przyszedł bowiem Syn Człowieczy, aby szukać i zbawić to, co zginęło
Chrystus ogłosił dzieło zbawienia w domu Zacheusza.

Każde nowo narodzone dziecko Boże może wyznać:
Chrystus ogłosił w moim domu Jego dzieło zbawienia.
Zostałem namaszczony i zapieczętowany Duchem Świętym.

2 Kor. 1:21-22 Tym zaś, który nas utwierdza wraz z wami w Chrystusie, który nas namaścił, jest Bóg,
22. Który też wycisnął na nas pieczęć i dał zadatek Ducha do serc naszych.

- Przed wejściem pośród doświadczeń w dolinę beznadziei i rozpaczy
1 Tym. 4:10 Gdyż trudzimy się i walczymy dlatego, że położyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących

Pewnego dnia, gdy Marcin Luter wszedł w kolejną dolinę smutku i na trzy dni zamknął się w swojej komnacie, gdy w końcu ją opuścił,  jego żona Katarzyna wynajęła pracownika, kóremu nakazała usunięcie drzwi.
Innym razem Marcin Luter przeżywając trudne chwile zastał pewnego dnia swoją żonę w stroju żałobnym. Zaskoczony zapytał Katarzynę o to co czyni. Wtedy odpowiedziała mu słowami: "Jestem w żałobie, gdyż twój Bóg umarł..." To zmobilizowało Marcina Lutra i zachęciło do zmiany postawy.

W chwilach duchowej depresji i braku nadziei, Bóg woła do naszych serc byśmy opuścili "komnaty naszej beznadziei".
Potrzebujemy przyłbicy nadziei zbawienia!
"...położyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących...!"

Bóg jest ratunkiem i ocaleniem w naszym codziennym życiu!
Skoro Pan nas wybawił z królestwa ciemności, tym bardziej może nas wybawić w każdej niesprzyjającej okoliczności. On jest naszym Zbawicielem. Nie ma sytuacji, której musielibyśmy się obawiać. Gdy ogarnia nas obawa dotycząca naszej ziemskiej przyszłości, gdy pojawia się trwoga i smutek, możemy zwrócić się do naszego Pana. On jest naszą ochroną i wybawieniem.

1 Piotr. 1:13 Dlatego okiełzajcie umysły wasze i trzeźwymi będąc, połóżcie całkowicie nadzieję waszą w łasce, która wam jest dana w objawieniu się Jezusa Chrystusa
Okiełzajcie od gr. "Annadzonymeo" - przepasać ubranie pasem przed wyjściem w drogę.
Orzepaszcie umysły wasze, podobnie jak człowiek związuje pasem swoją szatę gdy rozpoczyna podróż

- Przed utraceniem nadziei życia wiecznego
Przeciwnik próbuje nam odebrać nadzieję dotyczącą zbawienia od grzechów, wybawienia pośród doświadczeń oraz zbawienia wiecznego.
Czy zasłużyłem? Czy ostoję się przed Panem?
Diabeł próbuje odebrać nam nadzieję życia wiecznego. Naszą ochroną jest włożenie przyłbicy zbawienia i stanięcie na gruncie obietnic naszego zbawienia.

1 Jan. 3:1-3 Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy. Dlatego świat nas nie zna, że jego nie poznał. 2. Umiłowani, teraz dziećmi Bożymi jesteśmy, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest. 3. I każdy, kto tę nadzieję w nim pokłada, oczyszcza się, tak jak On jest czysty

1 Tes. 4:13-14 A nie chcemy, bracia, abyście byli w niepewności co do tych, którzy zasnęli, abyście się nie smucili, jak drudzy, którzy nie mają nadziei. 14. Albowiem jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg przez Jezusa przywiedzie z nim tych, którzy zasnęli

...

Rzym. 15:13 A Bóg nadziei niechaj was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadzieję przez moc Ducha Świętego.

Efezjan 1:18 I oświecił oczy serca waszego, abyście wiedzieli, jaka jest nadzieja, do której was powołał, i jakie bogactwo chwały jest udziałem świętych w dziedzictwie jego,

1 Tym. 4:10 Gdyż trudzimy się i walczymy dlatego, że położyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących.

Hebr. 6:18-19 Abyśmy przez dwa niewzruszone wydarzenia, co do których niemożliwą jest rzeczą, by Bóg zawiódł, my, którzy ocaleliśmy, mieli mocną zachętę do pochwycenia leżącej przed nami nadziei. 19. Jej to trzymamy się jako kotwicy duszy, pewnej i mocnej, sięgającej aż poza zasłonę

...

Charles Spurgeon był jednym z największych brytajskich kaznodziejów przebudzeniowych XIX wieku.
Bóg umożliwiał mu dotarcie do tysięcy ludzi. Na nabożeństwach ewangelizacyjnych pojawiało się czasami ponad 20 tys. słuchaczy.
Jednak oprócz radości ze służby, Charles Spurgeon niósł ciężar duchowej walki. Od początku służby cierpiał z powodu napadów depresji.
Pewnego dnia, kiedy jechał do domu po dniu ciężkiej pracy, poczuł się skarnie wyczerpany i jednocześnie przygnębiony.
Przez cały czas służby przyjmował ludzi zwierzających się i skałdających ciężary swoich problemów. Tymczasem sam nie miał wielu przyjaciół z którymi mógł podzielić się swoimi osobistymi duchowymi walkami.
Tego wieczoru, Pan przypomniał sercu Charlesa Spurgeona słowa wypowiedziane kiedyć do apostoła Pawła: "Dosyć masz, gdy masz łaskę moją" (2 Kor. 12:9). Gdy wszedł do domu i stanął przed Bożym obliczem, słowa mówiące o łasce przez cały czas dotykały jego serca. Charles Spurgeon był tak poruszony, że głośno zawołał: "Myślę, że wystarczy Panie". Jego serce napełniło się radością, będącą darem od Pana. Tego wieczoru dokonało się uzdrowienie i uwolnienie jego serca.

1 Piotr. 1:13 Dlatego okiełzajcie umysły wasze i trzeźwymi będąc, połóżcie całkowicie nadzieję waszą w łasce, która wam jest dana w objawieniu się Jezusa Chrystusa

1 Tes. 5:8 My zaś, którzy należymy do dnia, bądźmy trzeźwi, przywdziawszy pancerz wiary i miłości oraz przyłbicę nadziei zbawienia

Dzień zmartwychwstania był dniem, w którym pośród ruin złamanych serc, pojawiło się światło Bożej nadziei.

Psalm 116,13 Podniosę kielich zbawienia mojego i wzywać będę imienia Pana

...

Nasza modlitwa...

- O duchową czujność i zrozumienie nieustannego boju o wypełnienie naszych serc nadzieją zbawienia

- Trwanie w dziękczynieniu za zwycięstwo Pana Jezusa nad mocą grzechu i śmierci dokonane poprzez krzyż i zmartwychwstanie

- Determinację w duchowej walce o "nadzieję zbawienia" w obliczu przeciwności przez które przeciwnik próbuje pozbawić nas wszelkiej nadziei

- "Okiełzanie umysłów" i pokładanie całkowitej nadziei w łasce objawionej w Panu Jezusie

- Troskę o Siostry i Braci, którzy w obliczu doświadczeń słabną i potrzebują naszej troski i zachęty do "uchwycenia się kotwicy nadziei zbawienia"

Oprac. Piotr Ożana